W czasie wzmożonych zachorowań na grypę i przeziębienie przypominamy sobie o zdrowotnych właściwościach miodu. Najczęściej wybieramy wtedy miód lipowy.
Miód pszczeli to najstarszy produkt wykorzystywany w leczeniu wielu chorób. Jest wytwarzany przez pszczoły z nektaru roślin lub spadzi albo połączenia obu z nich. Pszczoły zbierają je i przetwarzają, jednocześnie łącząc z dodawanymi przez siebie specyficznymi substancjami.
Miody dzielimy na nektarowe (inaczej kwiatowe), spadziowe i nektarowo – spadziowe. Miody nektarowe rozróżniamy według poszczególnych gatunków roślin, z których pochodzi nektar. Abyśmy mogli określić miód jako odmianowy, musi posiadać co najmniej 45% pyłku danej rodziny. Wyjątek od tej reguły stanowią tylko dwie odmiany miodu, w tym miód lipowy. Zawartość pyłku lipy musi przekraczać 20%, aby miód został uznany za miód lipowy.
Lipa od wieków należała do ulubionych drzew sadzonych przez ludzi w niedalekiej okolicy domostw, m.in. ze względu na piękny zapach kwiatów. Są one wysoce miododajne.
Miód lipowy – właściwości
W postaci płynnej przybiera barwę od zielonkawej do bursztynowej, ma przyjemny i jednocześnie mocny aromat, a w smaku jest ostry i intensywny. Niekiedy można wyczuć w smaku nutę goryczy. Krystalizuje się po kilku tygodniach, przybierając postać grudek. W czasie trwania tego procesu przybiera barwę od białożółtej do złocistożółtej. Miód lipowy wykazuje wysoką aktywność antybiotyczną, przez co poleca się go pomocniczo przy leczeniu zapalenia oskrzeli, grypy i wszelkiego rodzaju przeziębień.
Doskonale wspiera proces leczenia ze względu na swoje działanie napotne, a także wykrztuśne i przeciwgorączkowe. Miód ten wykazuje także korzystny wpływ na układ nerwowy zwłaszcza w stanach nadmiernego pobudzenia, w stresie i bezsenności.
Spożywanie miodu lipowego
Miód lipowy możemy spożywać po rozpuszczeniu w herbacie lub mleku. Należy jednak pamiętać, aby ich temperatura nie przekraczała 42°C. Do przygotowanego napoju możemy dodać sok z cytryny lub owoc maliny – będzie pysznie!