Miód spadziowy
Miód spadziowy to wydzielina mszyc i czerwców zebrana przez pszczoły.
Dzięki temu, że miód ten powstaje z drzew znajdujących się w najczystszych lasach możemy wyczuć w nim zapach żywicy i igliwia. Najczęściej uzyskuje się go z jodły, sosny, modrzewia lub świerku.
Miód spadziowy z drzew iglastych to wyjątkowy produkt. Zawiera 9 razy więcej biopierwiastków niż miody nektarowe. Pozyskanie tego gatunku wymaga od pszczelarza sporo wysiłku. Trud jest jednak szybko wynagrodzony. Miód ze spadzi iglastej to jeden z najbardziej poszukiwanych na rynku odmian miodu.
Właściwości lecznicze miodu spadziowego:
-polecany w chorobach serca oraz schorzeniach naczyn krwionośnych o podłożu zakrzepowym,
-wykazuje działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne,
-pomocny w leczeniu dolnych dróg oddechowych, znacznie łagodzi kaszel,
-uzupełnia niedobory mikroelementów i witamin w okresie rekonwalescencji,
-zalecany w leczeniu chorób reumatycznych oraz schorzeń układu ruchu,
-pomocny w leczeniu niedokrwistości.
Kolor: szarozielona/ brązowa/ciemnoszara do prawie czarnej, po krystalizacji brązowieje.
Smak: mało słodki, czasami lekko żywiczny lub orzechowy.
Zapach: lekko korzenny zapach.
Zastosowanie: nada wyrazisty, lekko żywiczny smak potrawom, deserom czy napojom.
Zbiór miodu: Maj-Lipiec / Sierpień październik.
Temperatura przechowywania: Miód należy przechowywać w szczelnie zamkniętym pojemniku, w suchym i zacienionym miejscu. Optymalna temperatura przechowywania to 8-20°C.
Krystalizacja: krystalizacja przebiega bardzo powoli w porównaniu do innych odmian. Wszystko to jest związane z różnicą w składzie pomiędzy miodem ze spadzi a miodem nektarowym. W porównaniu do innych odmian, miód spadziowy ma niewielką zawartość glukozy, co powoduje, że jego krystalizacja może przebiegać nawet rok. Krystalizacja jest naturalnym zjawiskiem, które świadczy o pochodzeniu miodu. Skrystalizowany miód z łatwością można przywrócić do formy płynnej podgrzewając go do temperatury maksymalnie 42°C (powyżej tej temperatury miód zaczyna tracić swoje właściwości).
Dawkowanie: dzieci 3-6 lat 3 łyżeczki dziennie, dorośli i starsze dzieci 2-3 łyżki.
Przeciwwskazania:
-miód zawiera naturalnie występujące cukry, takie jak glukoza i fruktoza, dlatego pacjenci z cukrzycą powinni używać go ostrożnie i skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem jego stosowania,
-jeśli występuje alergia na miód lub jego składniki, należy unikać jego spożywania,
-miodu nie powinno się podawać dzieciom poniżej 1 roku życia ze względu na ryzyko botulizmu.
Miód wrzosowy
Właściwości lecznicze miodu wrzosowego:
