Miód wielokwiatowy
Miód wielokwiatowy jest pozyskiwany z wielu rodzajów roślin, dlatego często nazywany jest „miodem tysiąca kwiatów”. Powstaje z roślin uprawnych, jak i dziko rosnących. Może różnić się kolorem, smakiem oraz składem chemicznym w zależności od rejonu kraju i terminu, w jakim został pozyskany. Wyróżnia się odmianę wiosenną zawierającą np. mniszek, wierzbę czy drzewa owocowe, letnią z domieszką lipy i nawłoci oraz odmianę jesienno-zimową, w których dominuje gryka lub słonecznik.
Miód z kwiatów wiosennych odznacza się szczególnie dużą zawartością cukrów prostych, z kolei ten z pełni lata oraz jesienny jest bogatszy w enzymy, biopierwiastki i związki o działaniu przeciwdrobnoustrojowym.
W tym produkcie można także czasami znaleźć niewielkie ilości wosku, pyłku kwiatowego czy spadzi z drzew iglastych, która nadaje im specyficzny smak i zapach. W jego składzie są też witaminy oraz makroelementy takie jak np. potas, fosfor, magnez, wapń, żelazo, chlor oraz ma sporą zawartość krzemu. Jest to pierwiastek niezbędny do prawidłowego działania układu krwionośnego, odnowy skóry, włosów i kości.
Właściwości lecznicze miodu wielokwiatowego:
-stosowany w chorobach alergicznych dróg oddechowych, takich jak astma oskrzelowa czy katar sienny,
-pomocny przy trądziku, świeży miód położony bezpośrednio na skórę lub jako składnik maseczki domowej roboty ujędrnia, odkaża oraz nawilża ją i utrzymuje odpowiedni poziom wilgotności,
-zalecany do stosowania na skórę popękaną, poranioną, przemarzniętą, poparzoną czy owrzodzoną,
-dostarcza energii szczególnie w czasie przemęczenia lub wyczerpania psychicznego i fizycznego,
-stanowi cenne źródło energii dla mięśnia sercowego,
-polepsza krążenie krwi i obniża ciśnienie, oraz zapobiega chorobom układu krążenia, m.in. miażdżycy,
-reguluje zaburzenia funkcjonowania układu pokarmowego,
-pozytywnie wpływa na wątrobę, jej detoksykację i funkcjonowanie woreczka żółciowego.
Kolor: jasnokremowy/herbaciany, po skrystalizowaniu jasnoszary lub jasnobrązowy.
Smak: delikatny smak, później zbierany nieco ostrzejszy.
Zapach: od delikatnego do bardziej wyrazistego.
Zbiór miodu: Wiosna/Lato
Zastosowanie: jako zamiennik cukru do herbaty, ciast, potraw czy deserów. Sprawdzi się również do domowych maseczek, peelingów i odprężających kąpieli.
Temperatura przechowywania: Miód należy przechowywać w szczelnie zamkniętym pojemniku, w suchym i zacienionym miejscu. Optymalna temperatura przechowywania to 8-20°C.
Krystalizacja: miody wczesne krystalizuja nieco szybciej niż miody pozyskiwane w późniejszym czasie.
Krystalizacja jest naturalnym zjawiskiem, które świadczy o pochodzeniu miodu. Skrystalizowany miód z łatwością można przywrócić do formy płynnej podgrzewając go do temperatury maksymalnie 42°C (powyżej tej temperatury miód zaczyna tracić swoje właściwości).
Dawkowanie: dzieci 3-6 lat 3 łyżeczki dziennie, dorośli i starsze dzieci 2-3 łyżki.
Przeciwwskazania:
-miód zawiera naturalnie występujące cukry, takie jak glukoza i fruktoza, dlatego pacjenci z cukrzycą powinni używać go ostrożnie i skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem jego stosowania,
-jeśli występuje alergia na miód lub jego składniki, należy unikać jego spożywania,
-miodu nie powinno się podawać dzieciom poniżej 1 roku życia ze względu na ryzyko botulizmu. Smak ma za to łagodny i bardzo słodki.
Miód lipowy
Miód lipowy jest trudny w produkcji i jednocześnie bogaty w składniki znacznie poprawiające kondycję naszego organizmu. W skład miodu lipowego wchodzą olejki eteryczne, flawonoidy, garbniki i związki goryczowe.
Właściwości lecznicze miodu lipowego:
-jest uważany za najlepszy środek w walce z przeziębieniem, działa przeciwkaszlowo, wykrztuśnie i napotnie,
-wykazuje silne działanie antybiotyczne,
-dzięki wysokiej zawartości olejków eterycznych świetnie neutralizuje drobnoustroje występujące na błonach śluzowych,
-wspomaga leczenie stanów zapalnych układu oddechowego, takich jak: zapalenie zatok, angina czy stany zapalne płuc i oskrzeli,
-pomaga obniżyć ciśnienie tętnicze krwi,
-korzystnie wpływa na układ nerwowy w stanach pobudzenia, w stresie i bezsenności,
-wspiera leczenie schorzeń układu moczowo-płciowego i chorób reumatycznych.
Kolor: od zielonkawej do bursztynowej, po krystalizacji białożółty do złocistożółtego.
Smak: dosyć ostry.
Zapach: aromat kwiatów lipy.
Zbiór miodu: czerwiec / lipiec
Zastosowanie: świetnie sprawdzi się jako dodatek do herbaty, czy mleka. Możemy posłodzić nim owsianki, stosować do ciast, potraw i deserów.
Temperatura przechowywania: Miód należy przechowywać w szczelnie zamkniętym pojemniku, w suchym i zacienionym miejscu. Optymalna temperatura przechowywania to 8-20°C.
Krystalizacja: przebiega w średnim tempie. Naturalnym zjawiskiem dotyczącym każdej odmiany miodu jest jego krystalizacja. Świadczy to o jego naturalnym pochodzeniu. Skrystalizowany miód z łatwością można przywrócić do formy płynnej podgrzewając go do temperatury maksymalnie 42°C (powyżej tej temperatury miód zaczyna tracić swoje właściwości).
Dawkowanie: dzieci 3-6 lat 3 łyżeczki dziennie, dorośli i starsze dzieci 2-3 łyżki.
Przeciwwskazania:
-miód zawiera naturalnie występujące cukry, takie jak glukoza i fruktoza, dlatego pacjenci z cukrzycą powinni używać go ostrożnie i skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem jego stosowania,
-jeśli występuje alergia na miód lub jego składniki, należy unikać jego spożywania,
-miodu nie powinno się podawać dzieciom poniżej 1 roku życia ze względu na ryzyko botulizmu.
