Miód lipowy
Miód lipowy jest trudny w produkcji i jednocześnie bogaty w składniki znacznie poprawiające kondycję naszego organizmu. W skład miodu lipowego wchodzą olejki eteryczne, flawonoidy, garbniki i związki goryczowe.
Właściwości lecznicze miodu lipowego:
-jest uważany za najlepszy środek w walce z przeziębieniem, działa przeciwkaszlowo, wykrztuśnie i napotnie,
-wykazuje silne działanie antybiotyczne,
-dzięki wysokiej zawartości olejków eterycznych świetnie neutralizuje drobnoustroje występujące na błonach śluzowych,
-wspomaga leczenie stanów zapalnych układu oddechowego, takich jak: zapalenie zatok, angina czy stany zapalne płuc i oskrzeli,
-pomaga obniżyć ciśnienie tętnicze krwi,
-korzystnie wpływa na układ nerwowy w stanach pobudzenia, w stresie i bezsenności,
-wspiera leczenie schorzeń układu moczowo-płciowego i chorób reumatycznych.
Kolor: od zielonkawej do bursztynowej, po krystalizacji białożółty do złocistożółtego.
Smak: dosyć ostry.
Zapach: aromat kwiatów lipy.
Zbiór miodu: czerwiec / lipiec
Zastosowanie: świetnie sprawdzi się jako dodatek do herbaty, czy mleka. Możemy posłodzić nim owsianki, stosować do ciast, potraw i deserów.
Temperatura przechowywania: Miód należy przechowywać w szczelnie zamkniętym pojemniku, w suchym i zacienionym miejscu. Optymalna temperatura przechowywania to 8-20°C.
Krystalizacja: przebiega w średnim tempie. Naturalnym zjawiskiem dotyczącym każdej odmiany miodu jest jego krystalizacja. Świadczy to o jego naturalnym pochodzeniu. Skrystalizowany miód z łatwością można przywrócić do formy płynnej podgrzewając go do temperatury maksymalnie 42°C (powyżej tej temperatury miód zaczyna tracić swoje właściwości).
Dawkowanie: dzieci 3-6 lat 3 łyżeczki dziennie, dorośli i starsze dzieci 2-3 łyżki.
Przeciwwskazania:
-miód zawiera naturalnie występujące cukry, takie jak glukoza i fruktoza, dlatego pacjenci z cukrzycą powinni używać go ostrożnie i skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem jego stosowania,
-jeśli występuje alergia na miód lub jego składniki, należy unikać jego spożywania,
-miodu nie powinno się podawać dzieciom poniżej 1 roku życia ze względu na ryzyko botulizmu.
Miód spadziowy
Miód spadziowy to wydzielina mszyc i czerwców zebrana przez pszczoły.
Dzięki temu, że miód ten powstaje z drzew znajdujących się w najczystszych lasach możemy wyczuć w nim zapach żywicy i igliwia. Najczęściej uzyskuje się go z jodły, sosny, modrzewia lub świerku.
Miód spadziowy z drzew iglastych to wyjątkowy produkt. Zawiera 9 razy więcej biopierwiastków niż miody nektarowe. Pozyskanie tego gatunku wymaga od pszczelarza sporo wysiłku. Trud jest jednak szybko wynagrodzony. Miód ze spadzi iglastej to jeden z najbardziej poszukiwanych na rynku odmian miodu.
Właściwości lecznicze miodu spadziowego:
-polecany w chorobach serca oraz schorzeniach naczyn krwionośnych o podłożu zakrzepowym,
-wykazuje działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne,
-pomocny w leczeniu dolnych dróg oddechowych, znacznie łagodzi kaszel,
-uzupełnia niedobory mikroelementów i witamin w okresie rekonwalescencji,
-zalecany w leczeniu chorób reumatycznych oraz schorzeń układu ruchu,
-pomocny w leczeniu niedokrwistości.
Kolor: szarozielona/ brązowa/ciemnoszara do prawie czarnej, po krystalizacji brązowieje.
Smak: mało słodki, czasami lekko żywiczny lub orzechowy.
Zapach: lekko korzenny zapach.
Zastosowanie: nada wyrazisty, lekko żywiczny smak potrawom, deserom czy napojom.
Zbiór miodu: Maj-Lipiec / Sierpień październik.
Temperatura przechowywania: Miód należy przechowywać w szczelnie zamkniętym pojemniku, w suchym i zacienionym miejscu. Optymalna temperatura przechowywania to 8-20°C.
Krystalizacja: krystalizacja przebiega bardzo powoli w porównaniu do innych odmian. Wszystko to jest związane z różnicą w składzie pomiędzy miodem ze spadzi a miodem nektarowym. W porównaniu do innych odmian, miód spadziowy ma niewielką zawartość glukozy, co powoduje, że jego krystalizacja może przebiegać nawet rok. Krystalizacja jest naturalnym zjawiskiem, które świadczy o pochodzeniu miodu. Skrystalizowany miód z łatwością można przywrócić do formy płynnej podgrzewając go do temperatury maksymalnie 42°C (powyżej tej temperatury miód zaczyna tracić swoje właściwości).
Dawkowanie: dzieci 3-6 lat 3 łyżeczki dziennie, dorośli i starsze dzieci 2-3 łyżki.
Przeciwwskazania:
-miód zawiera naturalnie występujące cukry, takie jak glukoza i fruktoza, dlatego pacjenci z cukrzycą powinni używać go ostrożnie i skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem jego stosowania,
-jeśli występuje alergia na miód lub jego składniki, należy unikać jego spożywania,
-miodu nie powinno się podawać dzieciom poniżej 1 roku życia ze względu na ryzyko botulizmu.
Miód kolendrowy
Właściwości lecznicze miodu kolendrowego:
-wzmacnia odporność organizmu a także pomaga zwalczać obrzęki i stany zapalne,
-jest doskonałym źródłem przeciwutleniaczy, które dobrze wpływają na organizm poprzez hamowanie procesów starzenia,
-polecany w uzupełnieniu niedoborów witamin A i E oraz pierwiastków takich jak żelazo i mangan,
-przyspiesza gojenie ran oraz obniża ciśnienie krwi i stężenie złego cholesterolu,
-pozytywnie wpływa na układ pokarmowy, a dzięki zawartości olejków eterycznych pobudza trawienie,
-łagodzi bóle brzucha oraz poprawia perystaltykę jelit,
-posiada działanie wykrztuśne, polecany przy bólach gardła czy nieżytach nosa, a także łagodzi stany zapalne jamy ustnej,
-pomaga złagodzić nieprzyjemne objawy w zespole jelita drażliwego i jest bezpieczny w stosowaniu w stanach zapalenia jelita grubego.
Kolor: bursztynowy, krystalizując staje się szaro-biało-złocisty.
Smak: wyrazisty i ostry, lekko ziołowy.
Zapach: aromatyczny zapach kolendry.
Zbiór miodu: Czerwiec / Sierpień
Zastosowanie: dzięki swojej ostrości nadaje potrawom specyficzny posmak, dobrze komponuje się z daniami wytrawnymi, nada aromatyczny smak herbacie czy innym napojom.
Temperatura przechowywania: Miód należy przechowywać w szczelnie zamkniętym pojemniku, w suchym i zacienionym miejscu. Optymalna temperatura przechowywania to 8-20°C.
Krystalizacja: w zależności od składu miodu i warunków przechowywania krystalizacja może zająć od kilku tygodni do kilku miesięcy.Jest to naturalne zjawisko, które dotyczy każdej odmiany miodu. Świadczy to o jego naturalnym pochodzeniu. Skrystalizowany miód z łatwością można przywrócić do formy płynnej podgrzewając go do temperatury maksymalnie 42°C (powyżej tej temperatury miód zaczyna tracić swoje właściwości).
Dawkowanie: dzieci 3-6 lat 3 łyżeczki dziennie, dorośli i starsze dzieci 2-3 łyżki.
Przeciwwskazania:
-miód zawiera naturalnie występujące cukry, takie jak glukoza i fruktoza, dlatego pacjenci z cukrzycą powinni używać go ostrożnie i skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem jego stosowania,
-jeśli występuje alergia na miód lub jego składniki, należy unikać jego spożywania,
-miodu nie powinno się podawać dzieciom poniżej 1 roku życia ze względu na ryzyko botulizmu.
